ไม่มีดวงวิญญาณใด ๆ ในโลกที่ปฏิบัติตัวได้อย่างครบครันเท่าแม่พระอีกแล้ว ผู้ได้รับบทเรียนอย่างดีจากพระเยซูคริสตเจ้าที่ว่า เราต้องสวดภาวนาเสมอและสวดโดยไม่เสียความวางใจ (ลูกา 18:1) นักบุญโบนาเวนตุรา (นักบุญท่านนี้ได้อ้างอิงไว้แล้วในบทที่ 5 ความหวังของแม่พระ) กล่าวว่า ไม่มีใครสามารถให้ตัวอย่างแก่เราดีไปกว่านี้คือ การมีความพากเพียรในการสวดภาวนา
นักบุญอัลเบิร์ตองค์ใหญ่ (นักบุญท่านนี้ได้อ้างอิงไว้แล้วในบทที่ 2 ความรักของแม่พระต่อพระเป็นเจ้า) กล่าวเสริมว่า นอกจากพระเยซูเจ้าแล้ว ก็แม่พระนั่นแหละที่สวดภาวนามากตามจิตตารมณ์ของการภาวนา การภาวนาของเธอดำเนินไปเรื่อย ๆและด้วยความพากเพียร นับตั้งแต่วินาทีแรกที่เธอรู้จักใช้เหตุใช้ผลเธอก็เริ่มสวดภาวนาแล้ว เธอจึงถวายตัวเองปฏิบัติกิจศรัทธาอันแรงกล้าและภาวนาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเมื่ออายุเพียง 3 ขวบ
แม่พระเผยแสดงแก่นักบุญเอลิซาเบธแห่งฮังการี่ (นักบุญท่านนี้ได้อ้างอิงไว้แล้วในบทที่ 6 ความเป็นพรหมจารีของแม่พระ) ว่า “พระนางจัดเวลาสำหรับสวดภาวนา เธอตื่นเวลาเที่ยงคืน เข้าไปสวดภาวนาในพระวิหาร ในชีวิตเธอสวดภาวนาและรำพึงถึงพระมหาทรมานของพระเยซูเจ้าบ่อย ๆ ครั้งเธอไปเยี่ยมและสวดภาวนาตามสถานที่ ๆ พระเยซูเจ้าบังเกิด ที่พระองค์ทรงทนทุกข์ทรมานและถูกฝัง ยิ่งกว่านั้น เธอสวดภาวนาด้วยจิตใจเร่าร้อนและไม่วอกแวกเลย เธอภาวนาเสมอและไม่รู้จักหยุดหย่อนเลย”
เพราะรักการภาวนา แม่พระจึงเจริญชีวิตอย่างศักดิ์สิทธิ์เหมือนดังที่นักบุญบริยิต (นักบุญท่านนี้ได้อ้างอิงไว้แล้วในบทที่ 1 ความสุภาพของแม่พระ)บอกเราว่า เมื่ออยู่ในพระวิหาร เธอหลีกเลี่ยงที่จะพบใคร ๆ แม้แต่บิดามารดาของพระนางเอง นักบุญเยโรม (นักบุญท่านนี้ได้อ้างอิงไว้แล้วในบทที่ 6 ความเป็นพรหมจารีของแม่พระ) วิเคราะห์คำของประกาศกอิสยาห์ที่ว่า “สาวพรหมจารีพร้อมกับบุตรที่บังเกิดและจะตั้งชื่อว่า เอมมานูเอล” (อิสยาห์ 7:14) ท่านกล่าวว่า ในภาษาฮีบรูคำว่า พรหมจารี หมายความว่า พรหมจารีที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เราจึงเห็นว่าแม่พระรักความสงบโดดเดี่ยว (ความสันโดษ)
นักบุญเบอร์นาร์ด (นักบุญท่านนี้ได้อ้างอิงไว้แล้วในบทนำ) อุทานว่า แม่พระรักการภาวนาและการอยู่โดดเดี่ยว เธอหลีกเลี่ยงคำสนทนาที่ไร้ค่า พระจิตเจ้าทรงเรียกเธอว่า นกเขาคู่เพราะแก้มพระนางสวยงามดังแก้มนกเขา แม่พระมีจิตตารมณ์พิเศษแห่งการสวดภาวนาและรำพึงเหมือนนกเขาที่มักจะบินหนีไปจากนกอื่น ๆ อยู่ตามลำพัง แม่พระชอบอยู่คนเดียว สวดภาวนา รำพึงคิดถึงพระเป็นเจ้า
ท่านฟิลโล (ขออภัย ข้าพเจ้าไม่สามารถหาข้อมูลของท่านได้ทั้งภาษาไทยและอังกฤษ ไม่แน่ใจว่าเป็น Philo of Alexandria หรือเปล่า) บอกเราว่า “พระเป็นเจ้าทรงสนทนากับวิญญาณที่อยู่ลำพัง” นักบุญเยโรมอุทานว่า “เป็นบุญของผู้มีใจสงบ เหตุว่าพระองค์ประทับอยู่กับเขา” นักบุญเบอร์นาร์ดกล่าวว่า “ความเงียบและความสันโดษทำให้วิญญาณออกไปจากโลกนี้และคิดถึงสิ่งของสวรรค์”
โอ้ พรหมจารีผู้บริสุทธิ์ยิ่ง โปรดสอนลูกให้สวดภาวนาโดยมิรู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อลูกจะได้มีจิตใจออกจากสิ่งของฝ่ายโลกและใฝ่หาสิ่งที่เป็นของสวรรค์เสมอ นั่นคือ เมืองสวรรค์ที่ลูกหวังว่าสักวันจะได้เห็น เพื่อรักและสรรเสริญพระองค์พร้อมกับพระบุตร คือองค์พระเยซูคริตเจ้า ผู้ดำรงชีพและครองราชย์ตลอดนิรันดร อาแมน
(โพสต์ นี้เป็นบทสุดท้ายในชุดคุณธรรมหรือฤทธิ์กุศล 10 ประการของแม่พระแล้ว ท่านสามารถอ่านทบทวนตั้งแต่บทแรกคือ บทนำ ฤทธิ์กุศลหรือคุณธรรมของพระนางพรหมจารีมารีอา จนถึงบทนี้ ขออนุญาตแนะนำให้ไปที่ Sitemap แล้วเข้าไปดูที่หมวด นักบุญอัลฟอนโซ มาเรีย เด ลีกูโอรี จะเห็น การโพสต์ทั้งหมดในชุดนี้ หรือจะเข้าไปดู นักบุญอัลฟอนโซ มาเรีย เด ลีกูโอรี Archives ก็ได้)
(อีกครั้งหนึ่งที่ข้าพเจ้าอยากแนะนำ ท่านใดสนใจเรื่องราวของแม่พระที่เผยแสดงแก่นักบุญ 4 ท่าน โดยมิได้กล่าวถึงในพระวรสารเลย เริ่มตั้งแต่บทนำ ไปจนถึงบทสุดท้ายบทที่ 37 การขึ้นสวรรค์และสวมมงกุฎราชินีสวรรค์ของแม่พระ อ่านจบแล้วท่านจะรู้สึกเคารพ รักและศรัทธาต่อแม่พระยิ่ง ๆขึ้นไป บทนำ | ชีวิตภายในพระแม่มารีย์..โดยผู้เข้าฌาน )
The post 10 จิตตารมณ์การภาวนาของแม่พระ (ฤทธิ์กุศลประการที่ 10) appeared first on มาสวดสายประคำกันเถอะ.